---

Vision (2009)

Videoinstallation: 3 synchronized 4:3 projections or HD-projection for screenings

Duration: 15’45”

 

Vision is a videoinstallation made up of a triptych showing the records of the therapysessions of Kristof. For six months Ilke De Vries filmed Kristof visiting a psychoanalyst to help him cope with a psychosis he had experienced, in which he believed himself to be the son of God. He came out of the crisis as a desillusioned man. Now, a couple of years later, he is still searching for a way to give his life meaning.

 

Presentation Vision, NICC, Antwerp

 

Videofragment of 1’30”

 

In this film by director Ilke de Vries designer Kristof Buntinx (b. 1975, St-Truiden, Belgium) nostalgically remembers the period of his psychotic crisis several years ago. Lying on a Freudian couch he recounts his memories, associatively linked and mixed with his current activities, including his creative design of garments and objects. In his delusion he tried to create what he was missing: something to guide him and to cling to. Feeling he was the son of God, he confirmed the latter in his symbolic father function. For it is the son who actually makes a father a father. Kristof’s delusion, as a spontaneous attempt at a cure, can also be categorized as a creation. Through his delusion, Kristof created himself so to speak, just like when he creates art as a designer. In this sense Ilke de Vries’s film is about the essence of the creative process: créer et se créer.

 

In deze film van regisseur Ilke de Vries denkt vormgever Kristof Buntinx (°1975, St.-Truiden, België) met enige weemoed terug aan de periode van zijn psychotische crisis enkele jaren geleden. Gelegen op een freudiaanse sofa spreekt hij zijn herinneringen hieraan uit, associatief verbonden en vermengd met wat hem actueel bezighoudt, onder meer zijn creatieve ontwerpen van kledingstukken en objecten. In zijn waan probeerde hij om wat hem ontbrak, een richtinggevend en begrenzend houvast, zelf te installeren: als zoon van God vestigde en bevestigde hij deze laatste immers in diens symbolische vaderfunctie. Het is ten slotte de zoon die de vader tot vader maakt. Kristofs waan, als spontane poging tot genezing, is bovendien ten volle te duiden als een creatie. In en doorheen de waan creëerde hij tevens zichzelf zoals hij dit ook doet als vormgever wanneer hij gestalte geeft aan zijn kunst. In die zin handelt de film van Ilke de Vries over het wezen van het creatieproces: créer et se créer.

 

Text/tekst Filip Geerardyn, Psychoanalyst, Hoofddocent praktische psychoanalyse, Universiteit Gent

 

Photo opening Strategies of Confidence NICC, Antwerp